Шелева Елизабета. Културолошки есеи

Скопје: Магор. — 186 с.Помеѓу писмото (литературата) и самооткривањето, воспоставувањето на субјектот, отсекогаш постоела, помалку или повеќе откриена, а сепак длабока, иманентна проникнатост и поврзаност, посебно интригантна за философите, а денес, се повеќе, и за теоретичарите на литературата.
Во знаменитата расправа "За граматологијата" (1967 г.), во целост посветена на проблематиката на писмото, како поађалиште на една нова интерпретација на философската и културната традиција, образложувајќи ја апокалиптичната телеологија и тестаментарниот, заветниот карактер на Библијата (Светото писмо), Жак Дерида го засега проблемот, за конститутивното значење на писмото за субјектот, во процесот на воспоставувањето на свеста за смртта, врз чијашто основа, писмото го означува воспоставувањето и на субјективитетот, како свест за личните граници и можности.