Пад рэд. В.М. Ляўко.
Мн.: Беларуская навука, 2001. — 597 с.
Чацвёрты том «Археалогіі Беларусі» — заключны, прысвечаны даследаванню помнікаў XIV—XVIII стст. на тэрыторыі Беларусі, якія адлюстроўваюць развіццё гарадоў, мястэчак, замкаў, вясковых паселішчаў, манументальнага дойлідства і могільнікаў у дадзены перыяд.
На падставе археалагічных матэрыялаў, здабытых на працягу апошніх 30 гадоў, упершыню робіцца абагульненне ключавых пытанняў развіцця розных тыпаў паселішчаў на тэрыторыі Беларусі на працягу XIV—XVIII стст. Асвятляюцца асноўныя катэгорыі рэчавага матэрыялу, які адлюстроўвае ўзровень і характар развіцця матэрыяльнай і духоўнай культуры насельніцтва ў гэты перыяд. Вызначаецца месца помнікаў Беларусі XIV—XVIII стст. сярод сумежных тэрыторый Еўропы.
Прызначаецца для навукоўцаў, выкладчыкаў і студэнтаў, настаўнікаў і краязнаўцаў, усіх, хто цікавіцца сярзднявеччам Беларусі.